ایلام، پایگاه خبری راسان خبر؛ مرز مهران این روز ها مملو از جمعیت عاشقی است که از اقصی نقاط کشور کیلومترها راه را گاها با پیاده و یا ماشین طی کرده و برای رسیدن به کربلای معلی و حرم شش گوشه سالار شهیدان سر از پا نمی شناسند.

عشق به زیارت، تا حدودی خستگی را از چهره ای زائران پنهان کرده است. در بین آنان افراد ویلچرنشین به عشق زیارت ابا عبدالله راهی ایلام شده اند. حمل پرچم های یا حسین(ع)، یا ابوالفضل (ع)، یا مهدی(عج) و یا علی(ع) در دستان زائران امام حسین (ع) حال و هوای زیارت را برای سایرین چند برابر کرده است.

هوای گرم و طاقت فرسای مهران کم کم سوزان تر و تاب ماندن را کم می کنند اما لحظ به لحظه تعداد زائران افزایش می یابد. ساعت به ۱۵ ظهر نزدیک می شود. کاروان های زائران یکی پس از دیگری وارد پایانه شده و برای خروج از مرز به سمت گیت ها حرکت می کنند.

در این بین زائرانی نیز از زیارت برگشته و برای در امان ماندن از گرمازدگی گوشه ای را برای استراحت پیدا کرده اند. شال مشکی دور گردن خود را روی سر انداخته و بر کف موزاییک های محوطه دراز کشیده اند.

از سویی دیگر گاری های چهارچرخ که اکثر هدایت کنندگان این وسایل مردان میانسال با پوشش لباس محلی ایلامی هستند با انبوهی از ساک های مسافرتی و کیسه های بزرگ وارد پایانه مرزی شده و پس از تخلیه بار دوباره راهی شهر مهران می شوند.

نزدیک درب ورودی، چند نفری در حال فروش دلار، دینار و سیم کارت هستند. بازار این افراد در گرمای ۵۰ درجه مهران گرم تر است. زائران برای خرید چک و چونه نمیزنند. آنها مشتری های خاص خود را دارند.

کمی انطرف تر کنار حوض وسط پایانه که انگار چندین سال است قطره ای آب به روی خود ندیده دو پسر نوجوان به نام های عباس و علی بساط ایستگاه واکس صلواتی پهن کرده و در حال خدماترساتی به زائران هستند.

 هنوز پیکر مطهر فرزندم گمنام است!

در میان جمعیت پیرزنی بزرگسال و خمیده پشت، بر سایبان فلزی محوطه پایانه مرزی مهران تکیه زده است. چهره ای خسته و صورت چروکیده با پیشانی بند سبز یا حسین(ع) نشان از دلدادگی او به سالار شهیدان دارد. هر از گاهی با دستان لرزان اش ساک سفید رنگ مایل به خاکستری اش که با طرح لوزی گل های صورتی و قرمز نقش بسته را باز و عکس داخل آن را که با پارچه سبز پوشانده نگاه و دوباره محکم به سینه می چسباند.

خانم جوان حدود ۵۰ ساله کنارش ایستاده و او را خاله کوکب صدا می زند. از رنگ پوست و  نوع لباس پوشیدن آنها مشخص است از استان های جنوبی کشور به مهران آمده اند.

به گفته (رقیه_همراه) کوکب خانم مادر شهید است. او تنها یک فرزند پسر داشته که آنهم سال ۶۴ در جنگ دفاع مقدس فدای انقلاب و نظام کرده است. با گذشت چندین سال از پایان جنگ تحمیلی هنوز پیکر مطهر فرزندش گمنام است.

کوکب خانم، عکس فرزندش را از ساک دستی بیرون آورد و می گوید؛ نگاه کن اسمش حسین است. آن زمان که به جنگ اعزام شد تنها ۱۶ سال داشت. حسینم آرزو داشت به زیارت امام حسین(ع) برود و من هر ساله در ایام محرم آرزویش را برآورده و عکس او را در حرم ابا عبدالله زیارت میکنم.

به عشق خبری از فرزندم نفس می کشم!

با گریه از انتظارش برای دیدن حتی تکه ای از لباس فرزندش می گوید؛ او دعا می کند قبل از مرگش خبری از پسرش بشنود.

وی ادامه داد: وقتی تصاویری از پیکرهای شهدای تازه تفحص شده می بینم به زندگی امیدوار می شوم. درست است چشمانم مانند گذشته خوب نمی بینند اما با کمک سمعک هنوز امید به شنیدن خبر پیدا شدن پیکر فرزندم دارم. به عشق خبری از او زنده و نفس می کشم.

این مادر شهید گمنام افزود: امسال برای چندمین بار است که از مرز مهران برای زیارت به کربلا میروم. مردم ایلام برای من غریبه نیستند زیرا پیکر فرزندم اینجا دفن است. با ورود به استان تمام دردها و غصه های چندین ساله ام فراموش می شود.

زانوهایش را بسته تا بتواند راحت تر به زیارت امام حسین (ع) برود!

آنطرف تر خانمی مسن با چفیه سفید بر دور گردن به دیوار تکیه زده و دستانش را به سینه می زند. اشک از چشمانش خشک نمی شود. چادر گل گلی سر او که یک قسمت کشش پاره شده را با سنجاق به قسمت دیگر بسته است. زانوهایش را با شال قهوه ای محکم از بالای شلوار بسته بلکه بتواند راحت تر پیاده روی و به زیارت امام حسین (ع) برود.

زینب خانم اهل استان لرستان و آرزو رفتن به کربلا را داشته است. به دلیل شرایط اقتصادی تا امروز نتوانسته به آرزویش برسد. او حالا به کمک اهالی محله خود را به مهران رسانده تا بتواند امام مهربانی ها را زیارت کند.

او می گوید، وقتی در کوچه و درب نانوایی از مردم میشنیدم چگونه به راحتی به زیارت میروند به حال آنها غبطه می خوردم که چرا نباید این سعادت نصیب من شود.

خانم کسایی امروز با چشمان گریان از رسیدن به ارزویش خوشحال است و برای خروج از مرز و زیارت حرم امام حسین(ع) لحظه شماری می کند.