راسان ایلام؛ تا چند روز دیگر مرحله دوم انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی در استان ما  برگزار خواهد شد. انتخاباتی که در همان مرحله اول حائز حساسیت و اهمیت خاصی بود و نمود و نشان این حساسیت در آراء مردم مشهود و مشخص بود.

جایی که در کلان‌شهرها یا حتی استان و شهرهای کوچک نیز آرا مردم سمت و سوی سیاسی پیدا کرده و کسانی که مقابل رأی و اراده مردم یعنی مقابل دولت و گفتمان منتخب ملت  ایستادند در همان حدودی که قانون‌های مربوطه اجازه می‌داد، رد صلاحیت شدند هرچند که به نظر می‌رسد عبرت نگرفته یا مطامع شخصی آنها راه عبرت بر ایشان بسته است.

لیکن در دوره‌های پیشتر، انتخابات مجلس در استان و شهرستان‌های کوچکی مانند ایلام به نسبت  سیاسی نبوده و سال‌ها غم روشن‌اندیشان این بود که چگونه مردم این مناطق را بعنوان بخش عظیم و تأثیرگذار مجلس از انفعال سیاسی بیرون آورده و چگونه برای  قشری که این انتخابات را فردی می‌بینند تفکر جمعی و اهمیت مشارکت سیاسی و اینکه مجلس محلی است که تصمیم‌های ملی در آن اتخاذ می‌گردد، را تبیین و تاکید نمایند؟ چرا که برای برخی تعصبات قومی و قبیله‌ای، مواعید شخصی، رو دربایستی و تقرب به کاندیدها، در انتخاب آنان اثر مستقیم داشته و دریغ که امعان نظر و التفات نمی‌شود حتی اگر آن مواعید بعید به منصه اجرا و مرتبه وفا برسد و برای مثال آقازاده‌ی چند نفری هم در نهادی دست بکار شدند یا فلان تسهیلات به برخی رسید و خلاصه مطامع شخصی عده‌ای یا حتی طایفه‌ای تامین شود، از طرف دیگر سیاست‌های کلان مملکت که تأثیرش بر زندگی ملت و بر تک‌تک افراد بسیار حیاتی‌تر از شغل و وام و … می‌باشد در تقابل سیاسی بازی‌های گاهی غیر همسو و متضاد بین دولت و مجلس چنانکه امروز و یا در برخی مجالس پیشین شاهدش بودیم، مختل شده و بنا بر آن ناکامی‌هایی بسیار به بار می‌آید، آنگاه است که ای بسا آلام درد مشترک ملت، شیرینی هرچه بهره شخصی را در کام نه تنها ملت خردمند بلکه آن دسته‌ی رأی‌فروشان نیز تلخ کند و در دراز مدت پشیمانی‌ها به بار آورد. در این دوره اما با برخوردهایی که توسط افراطیون چه در مجلس فعلی و چه در خارج از آن صورت گرفت، مردم را آگاه و البته جری ساخت و شاید خدا خواست تا افراطیون سبب خیر شوند.

در تهران و استان‌های ديگر این آگاهی تجلی یافت و درب و دالان‌های بهارستان به روی افراطیونی که بیشترین سنگ را پیش پای دولت انداختند بسته شد و سیلی تأدیب ملت بر گوش‌های پر از پنبه خودخواهی و قدرت و ثروت‌طلبیشان نشست. در استان‌هایی چون ایلام هم اگر درصدی از مردم در خواب غفلت و بی‌خیالی بودند این دوره از انتخابات مجلس هشیار و هدفدار پای صندوق رفتند و در دور دوم نیز ظاهراً چنان خواهد بود و شاید این مهم در این مقطع زمانی برای همه جا افتاده باشد که اگر به تدبیر و سیاست و برنامه‌های یک دولت رأی می‌دهیم لازم است که لاجرم نمایندگان موافق را به آن مقام برگزینیم. بخصوص در شرایط سیاست‌زده مجلس این روزها که تنها رأی دادن به یک دولت پایان وظیفه نیست بلکه نهالیست که با انتخاب رئیس جمهوری کاشته شده و تا باروریش نیاز به مراقبت دارد و بایسته است در مراحل مختلف نیز حامی و هوادار انتخاب خویش باشیم.

اصولاً در استان ایلام ما هم، همواره خلاف رویه عادی در صورتی که بر اثر برخی اتفاقات، فضایی سیاسی در کشور حکم‌فرما شود رویه انتخابات مجلس نیز همچون ریاست جمهوری سیاسی خواهد شد. بدین سبب شاید بیراه نباشد اگر مردم ایلام را از سیاسی‌ترین مردمان دست‌کم در بین استان‌های غربی خواند هرچند بایسته تکرار و تاکید است که این شم سیاسی در انتخابات مجلس کمتر فعال می‌شود. مگر در شرایط خاص و آن شرایط این است که فضای سیاسی کشور به جهت افراط یا تخاصم برخی حساس و ملتهب گردد. برای بررسی صحت و سقم این مدعا کافیست نگاهی به آمار آراء و کلاً انتخابات در استان طی ادوار گذشته انداخت. در انتخابات سال ۹۲ نزدیک به ۵۷ درصد از شرکت‌کنندگان استان ایلام به دکتر حسن روحانی رأی داده‌اند و این درصد قاطع که از مجموع آراء سایر کاندیدها فاصله‌ای معنادار دارد اگر امروز حمایت نشود و حامی نداشته باشد هرز خواهد رفت و دستاوردهایی که چند سال برای آنها صبر کرده‌ایم و دولت کوشش نموده ابتر خواهد ماند تا رقیبان و حسودان و مخالفان داد و بیدادشان برخیزد که هان! دیديد دولت هیچ کاری از ما بهتر پیش نبرد؟. در هر حال جنجال‌ها و سیل تذکر و سوال و کارت زرد و قرمز و عدم رأی اعتماد و….. مجلس امروز و رفتار و گفتار برخی جناح‌های رقیب ناخواسته فضای انتخابات را سیاسی نموده و این باور که باید از انتخاب ۲۴ خرداد تا پایان حمایت نمود (که یکی از این حمایت‌ها نیز انتخاب نماینده موافق و همسو با دولت منتخب است) را در دور اول انتخابات در بسیاری از استان‌ها شاهد بوده و احساس کردیدم. امید است در دور دوم نیز در شهرستان‌ها شاهد آرائی سیاسی و عام‌المنفعه باشیم. چرا که ملت ایران برای آینده‌ای بهتر و زندگی و معیشتی مناسب‌شان و جایگاه انسانی و تاريخی خود به گفتمان اعتدال رای دادند و به تدبیر دکتر روحانی امید بستند در حالی که عده‌ای که منافعشان در تخاصم و دشمنی با دنیاست از طرق مختلف بویژه قوه مقننه و مجلس چوب لای چرخ این گفتمان شده‌اند. امید که آنچه خیر و صلاح آبرو و آینده ایران و ایرانی است تحقق یابد.

نویسنده: كامران منصوري‌جمشيدي